ΑΠΟΛΟΓΙΑ, ΘΕ' ΜΟΥ

Ήμουν δημοσιογράφος σκέτος, τώρα είμαι εκδότης-δημοσιογράφος.
Δεν παραπονιέμαι από τη ζωή, καλά τα πήγα. Έχω μια μεγάλη εφημερίδα και μια μικρή. Η μικρή υποστηρίζει την ομάδα που βγαίνει πρώτη στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, η μεγάλη βγαίνει πρώτη και γίνεται θέμα.

Ήμουν έτοιμος να ρίξω την Κυβέρνηση. Τελευταία στιγμή επικράτησε η λογική. Δεν είμαι κακός άνθρωπος εγώ να θέλω το κακό του άλλου. Και πες ότι τον ρίχνω τον πρωθυπουργό, μετά θα βγει άλλος, από το άλλο κόμμα. Τότε τι κάνω; Θα πρέπει να ρίξω κι εκείνον στον οποίο ουσιαστικά είχα προσφέρει την εξουσία; Και πες ότι τον ρίχνω κι αυτόν. Μετά; Θα πρέπει να ρίξω τον επόμενο από το κόμμα που είχα ήδη ανατρέψει;

Επειδή ο λαός το λέει, «Ράβε ξήλωνε, δουλειά να μη σου λείπει», εγώ που είμαι δημοκράτης ακούω το λαό και περνάει από το μυαλό μου όχι να ρίξω την Κυβέρνηση, γιατί αυτό θα έβαζε μπελά στο κεφάλι του λαού να τρέχει να ψηφίζει να βγάλει άλλη για να κάνει τα ίδια. Είχα αρχίσει και να βαριέμαι την πρωτιά και τη δόξα και επειδή εγώ δεν είμαι μοναχοφάης, είπα ν’ αποσυρθώ, ν’ ανοίξει ο δρόμος να δοξαστούν και άλλοι.

Αλλά χρειαζόμουν λίγα λεφτουδάκια να έχω στην άκρη για ώρα ανάγκης, όχι ότι είμαι Μητροπολίτης, αλλά τι να κάνουμε, σε δύσκολες εποχές ζούμε, λίγη προνοητικότητα δεν βλάπτει. Είδα και πως περνάνε και τα χρόνια, είπα, καιρός να χαρώ κι εγώ και να ξεφύγω από το μεροδούλι-μεροφάι στιχουργική που είπε και ο Σαββόπουλος.

Για να σκεφτώ καλύτερα την αποχώρησή μου, πήγαινα καθημερινά στο «Ρωμαϊκό» καφέ του ξενοδοχείου «Στείλτον» και χανόμουν στα σύννεφα των ονείρων της ξεκούρασης.

Εκεί μια μέρα που είμαι χαμένος στα ουράνια, μπαίνει τυχαία στο «Ρωμαϊκό» ο ενοχλητικός συνάδελφος Γιάννης Ζάππειος. Δεν προλαβαίνω να τον χαιρετίσω, κωλοκάθεται η «κωλοκατσού» στο τραπέζι μου κι αρχίζει μπίρι-μπίρι τη μουρμούρα που είναι πια δημόσιος υπάλληλος και τον τρέχουνε στην Αυστραλία, στη Ρωσία, στην Τουρκία και ότι ξεποδαριάστηκε να φτάσει στο «Ρωμαίικο».
-Από πού έρχεσαι, ρε Γιάννη και ξεποδαριάστηκες; Από τη Νέα Ζηλανδία;
-Όχι, από το σπίτι μου.
Μένει δίπλα στην πύλη του Αδριανού και όσο να ’ναι είναι μακρύς ο δρόμος. Τον κατάλαβα, αλλά δεν άντεχα την παρέα του. Αυτός όμως, κολλιτσίδας, επιμένει να με κεράσει καπουτσίνο. «Είναι πολλά τα λεφτά, Μάκη», του λέω βιαστικά. Τότε εκείνος παρεξηγιέται που τον είπα μ’ άλλο όνομα και αρχίζει να φωνάζει. Ε, σηκώνομαι να φύγω. Πάνω στη βιασύνη μου όμως, μου πέφτει από την τσέπη το dvd, που, σημειωτέον, το είχα πάντα μαζί μου, δεν το άφηνα σε καμία εφημερίδα μου, γιατί δεν ήθελα να βρουν ευκαιρία τα κοράκια να το δημοσιεύσουν. Ήταν άσεμνο. Μην πολυλογώ, το τσεπώνει το dvd ο Γιάννης στο «Ρωμαϊκό» κι αντί να με φωνάξει να μου το δώσει, δρόμο παίρνει, δρόμο αφήνει, πηγαίνει στο γραφείο του και το δείχνει στους φίλους του για να παινευτεί.

Φτάνοντας εγώ στο δικό μου γραφείο, διαπιστώνω ότι μου λείπει το dvd, που ήθελα να τ’ αμπαρώσω στο χρηματοκιβώτιο δίπλα στα πέντε εκατομμύρια που λένε οι συκοφάντες ότι τα έχω σε γαλλική τράπεζα. Εκείνη τη στιγμή ψυλλιάζομαι τι έγινε, παίρνω τηλέφωνο στο γραφείο του Γιάννη και μου λένε, «Ξέρετε έφυγε για Ινδία». Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι.

Τι να κάνω, κάθομαι να τον περιμένω σαν καψούρα γκόμενα και με το που γυρνάει από την Ινδία τον παίρνω τηλέφωνο και του το ζητάω πίσω. Και τι μου είπε τότε ο κερατάς; «Δε μπορώ, να στο δώσω, ούτε κάνει να μιλάμε γι’ αυτό. Είναι πια στα χέρια της Δικαιοσύνης.» Το γνωστό τους κόλπο. Μου τη φύλαγε.

Τις άσεμνες φωτογραφίες τις δημοσίευσα για να δείξω ότι είχα το dvd, απ’ όπου, άλλωστε, τις πήρα, αλλά είχα το θάρρος να μην το δημοσιεύσω. Και γιατί να δημοσίευα το dvd; Για να εκθέσω οικογένειες; Είμαι καλός άνθρωπος εγώ. Θα προτιμούσα δημοσιεύσω στη μεγάλη εφημερίδα μου ένα κουπόνι «Πάμε στοίχημα», ποιος θα πεθάνει πρώτος. Ο Φιντέλ Κάστρο ή ο Χριστόδουλος. Αλλά ο Χριστόδουλος θα είχε απόδοση 1,1 και αυτό θα εκλαμβανόταν ως μακάβρια πρόβλεψη και θα με τρέχανε πάλι για κατάθεση.

ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ, ΜΑΚΗ

Είμαι απλόχερος. Ζήτησα από τον πρώην συνεταίρο μου να μου δώσει πίσω το 40% των μετοχών της μεγάλης εφημερίδας που κατέχει για να τις δώσω στους συντάκτες. Δεν με πίστεψαν και κάποιοι είπαν μισόλογα ότι έκανα αυτή την κίνηση να τσεπώσω. Γι’ αυτό αποσιώπησαν ότι πήρα για δικηγόρο μου τον Τσοβόλα, ενέργεια που παραπέμπει στο «Δώσ’ τα όλα».