ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΠΟΡΘΗΤΟ;

Πολλή βαβούρα, αλλά έτσι κι αλλιώς ο Θέμος Αναστασιάδης σίγουρα δεν είναι τόσο αφελής ώστε να πάει ο ίδιος στο ραντεβού με τον Γ. Ανδριανό. Το ουσιαστικότερο ερώτημα προφανώς έχει να κάνει με το ποιος είναι ο αποστολέας.

Δεν καταλαβαίνω όμως, κατά πόσο είναι ρεπορτάζ η διατύπωση τέτοιων ερωτημάτων και μόνο αυτή. Μετά από ένα μήνα θα ενημερωθεί η κατηγορουμένη και θα μάθουμε κι εμείς, με το γνωστό τρόπο, το όνομα του κομιστή. Μήπως σκοπεύουμε τότε να σύρουμε άλλον ένα κυκλικό χορό με διατύπωση δήθεν αποριών, όπως, ποιος είναι ο αποστολέας, για ποιον δουλεύει, ήταν ενήμερο το αφεντικό ή ο συνεταίρος για την παράδοση του dvd; Κόντρα παρλαπίπες για να φάμε άλλο ένα δίμηνο απορίας;

Μέχρι τότε ίσως πιο προσεκτικά, αλλά χοντρά, το είδος των λαμογίων θα έχει πατήσει στους τρύπιους προπολεμικούς θεσμούς του πάρε-δώσε και θα έχουν κάνει άλλα «θαύματα» σε όλα τα υπουργεία, οργανισμούς, εκδοτικά συγκροτήματα και βάλε. Αν τότε αντί να έχουμε βρει τι έγινε και να το πούμε, αρχίσουμε πάλι να αναρωτιόμαστε φωναχτά, τότε ζήσε Μάη μου.

Δυστυχώς, η δημοσιογραφία στη χώρα μας δεν έχει να καυχηθεί για πολλά στην ιστορία της. Όλα τα θέματα πριν προλάβουν να φτάσουν στον κόσμο έχουν φτάσει στα παπαγαλάκια ως ψιθυριστά λογάκια επ' αφορμή αυτού, προς όφελος κάποιων γνωστών και πολυάριθμων αγνώστων.

Μια θετική υπόθεση, πρέπει φυσικά να διατυπώνεται, αλλά όχι να εκφέρεται ως ερώτημα, αλλά ως πικρό συμπέρασμα. Π.Χ. Αν ο Αναστασιάδης πήγε ο ίδιος στο «Βυζαντινό» ραντεβού με τον Ανδριανό, τότε δυστυχώς για τη δημοσιογραφία και τον Τύπο, είχε να διαπραγματευθεί για αυτοκρατορικά οφέλη. Τα υπόλοιπα τα εννοείτε θαυμάσια, δεν χρειάζεστε εμένα να σας τα πω.