ΥΠΟΘΕΣΗ «ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ». ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΡΠΑΧΤΗΣ

ΠΕΙΝΑΜΕ ΓΙΑ ΔΟΞΑ, ΧΡΗΜΑ, ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΟΜΑΣΤΕ
Παραίτηση Γενικού Γραμματέα Υπουργείου; Πτώση του από τον τέταρτο όροφο;
Ωραία. Βάζουμε στην κατσαρόλα:

ΥΛΙΚΑ
Α) Μια γυναίκα μέσα στην υπόθεση, σίγουρα θα υπάρχει. Προτιμάται ο εκβιασμός ως περιτύλιγμα.
Β) Λίγη βιντεοκασέτα που πιθανολογούμε περιέχει αποκαλύψεις.
Γ) Βάζουμε και μια δόση Τριανταφυλλόπουλο, που είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τις μυστικές βιντεοσκοπήσεις…. κι έδεσε το γλυκό.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Πρώτα-πρώτα, κάτι πρέπει να πούμε για να τσιμπήσει ο κόσμος. Τυπικά απαγορεύεται, αλλά γεννάμε φήμες να διαδίδονται. Επειδή δεν έχουμε στα χέρια μας στοιχεία, για να μη μας την πέσουν χρησιμοποιούμε την γνωστή αντι-δεοντολογική, αλλά αποδεκτή δημοσιογραφική μας μανιέρα: ντύνουμε υποθετικούς ισχυρισμούς μας σαν δήθεν δημοσιογραφικά ερωτήματά μας. Μπορεί τυπικά ν’ απαγορεύονται κι αυτά, αλλά στη βράση κολλάει το σίδερο, νυν υπέρ πάντων ρευστόν.

ΖΕΣΤΑΜΑ
1) Το περιεχόμενο της κασέτας είναι σκανδαλιστικό;
2) Μήπως περιέχει βρώμικες κυβερνητικές δουλειές με ποσά που κάνουν φτερά και καταλήγουν σε τσέπες ημετέρων;
3) Μήπως αποκαλύπτονται εκτός ΑΣΕΠ προσλήψεις γαλάζιων παιδιών; (ή και πράσινων κάτω από άλλες συνθήκες, δεν μας ενδιαφέρει)
4) Μπας και η κασέτα καίει υψηλά ιστάμενα κυβερνητικά στελέχη;
5) Στην ανάγκη αναρωτιόμαστε αν ο δημοσιογράφος που υποθέτουμε έχει την κασέτα ήταν εκείνος που έκανε τη βιντεοσκόπηση.
6) Σε περίπτωση που η κασέτα δεν δει το φως της δημοσιότητας, πετάμε κι ένα ερώτημα αν ο εν λόγω δημοσιογράφος τ’ άρπαξε για να μην δημοσιοποιήσει το περιεχόμενό της.

ΚΑΙ ΤΟ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΨΗΘΕΙ
Μπορεί κάποιο από τα ερωτήματά μας να είναι εύλογο, αλλά τι σημασία έχει;

ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ
Α) Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου αν υπάρχει πραγματικά ή δεν υπάρχει η κασέτα. Αν στο φινάλε δεν εμφανιστεί η περιβόητη πια κασέτα θ’ αναρωτηθούμε ως κακές πεθερές μήπως την έθαψαν και μην ξεχνάμε κανείς δε θα μπορεί ν’ αποδείξει ότι δεν υπήρχε .
Β) Για ό,τι λέμε ή γράφουμε δε μας νοιάζει αν ζει ή δεν ζει το πρόσωπο. Ας πρόσεχε.
Β) Δεν το κάνουμε ζήτημα αν στέκει ή δεν στέκει ο προβληματισμός μας. Σε κανέναν δεν πέφτει λόγος να μας κρίνει γιατί δεν εκφράσαμε ποτέ άποψη, απλώς ερωτήματα διατυπώναμε.
Γ) Στα παλιά μας τα παπούτσια αν υπάρχει ή ποιο είναι το πολιτικό ζήτημα που ανακύπτει.

ΑΠΟΦΕΥΓΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΜΑΓΕΙΡΙΚΟ ΣΚΕΥΟΣ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΟΔΟ.
Δηλαδή, δεν μας καίγεται καρφί και δεν θα μπήξουμε ποτέ τις φωνές για το σωστό: να παραδοθεί δηλαδή η κασέτα σε εισαγγελέα και σε κανέναν άλλο. Μπορεί αυτός να είναι ο μόνος που έχει δικαίωμα να μεριμνήσει για τη συνέχεια, αλλά έτσι ως ΜΜΕ δεν έχουμε να κερδίσουμε τίποτα.
Αν φτάσει σε εισαγγελέα, που δε θα φτάσει ποτέ, τότε προσδοκούμε ο δικαστικός λειτουργός να τη θάψει σε συρτάρι και τότε θ’ αρχίσουμε πάλι ν’ αναρωτιόμαστε για πιθανές πολιτικές πιέσεις που δέχτηκε για να το κάνει αυτό, αλλά πάλι όχι πολύ ψάξιμο. Μην εγείρουμε πολιτικό ζήτημα, γιατί μπορεί ξαφνικά να πέσουμε σε κάνα γνωστό μας άτομο που μας δίνει λεφτά με διαφημίσεις κρατικές ή μη. Άσε που μπορεί ο καιόμενος να συντηρεί ως κρατικοδίαιτους δικούς μας δημοσιογράφους για να τον προστατεύουν σε τέτοιες περιπτώσεις εκτάκτου κινδύνου. Μπορεί ο θιγόμενος να έχει στο τσεπάκι του ράμματα για τη γούνα κανενός δικού μας από την προηγούμενη Κυβέρνηση και τότε θα ράψει κι εμάς κάνα κοστούμι.

ΣΕΡΒΙΡΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΚΑΙ: Προσέχουμε για να μην καούμε: μη βαρύνει το στομάχι σε καμία Κυβέρνηση και καμία Αντιπολίτευση.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ, ΟΡΜΑΤΕ ΤΩΡΑ, Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ
Αν και όταν αποκαλυφθεί η πραγματική διάσταση της αποκάλυψης ή της μη αποκάλυψης, -μικρή η διαφορά- κανείς δεν θ’ ασχολείται τότε με τα άστοχα ερωτήματά μας που έσπειραν φήμες. Θ’ ασχολούνται μόνο μ’ εκείνο που θα έχουν στα χέρια τους, δεν πα να λέγαμε πριν ο ένας το κοντό του, ο άλλος το μακρύ του.
ΤΕΛΙΚΑ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΝΤΟΜΑΤΕΣ, ΠΑΛΙ ΦΙΡΜΕΣ ΓΙΝΑΜΕ.

ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.
ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΤΩΡΑ

ΠΑΓΟΤΡΕΧΑΛΕΣ