Ο ΙΝΔΟΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ

Μπα; Θες να σου κολλάω ένσημα; Και γιατί, παρακαλώ, να σου κολλάω; Κολλητοί είμαστε; Σ’ ενοχλώ εγώ; Σου κολλάω; Εσύ τι μου κολλάς τώρα και θες και σύνταξη;

Και πώς θα ζήσεις, ρε, με την ψωροσύνταξη του ΙΚΑ; Αυτό σκέφτηκα, σε νοιάστηκα και σου ’κανα ιδιωτική ασφάλιση. Πληρώνω τα κέρατά μου, αλλά δε με νοιάζει, αξίζει! Πόσο θα ζήσεις, αφού σε πεθαίνω στη δουλειά; Θα πεθάνεις που θα πεθάνεις, να μην εισπράξω εγώ μια αποζημίωση για όσα σου ’χω προσφέρει; Έχεις και παράπονα! Πού θα βρεις καλύτερα ρε; Πού αλλού θα βρεις αφεντικό να στα δίνει όλα αυτά, ρε;

Μέχρι και το εξοχικό μου σου δίνω, ρε λιμασμένε, έτσι, να πας ν' αράξεις στο κτήμα, να ξεκουραστείς, ρε παιδί μου! Να το ξεσκονίσεις και λίγο για να μη βαριέσαι, να το σφουγγαρίσεις λίγο, να σκάψεις τον κήπο λίγο, να κλαδέψεις το αμπέλι λίγο, να το ξαναβάψεις λίγο, να πετάξεις τα μπάζα λίγο, έτσι, για να μη βαριέσαι μόνος. Και μετά να την πέσεις για ύπνο. Μέχρι και την αποθήκη του εξοχικού μου σου δίνω για να κοιμηθείς. Ε, κι άμα μπουκάρουνε κλέφτες, να πλακώσουνε εσένα. Εγώ τι να το κάνω το εξοχικό; Έλληνας είμαι, θα σου ’ρθω καμιά μέρα, θα σε ξεχέσω λίγο που δεν το φύλαγες καλά, θα σε πλακώσω κι εγώ στο ξύλο λίγο, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, θα σε πετάξω και στο ρέμα λίγο…

Μήπως σε κουράζω στο εξοχικό; Σιγά τη δουλειά που θα κάνεις! Θα μου τινάξεις και τις ελιές λίγο, θα μου μαζέψεις τα φρούτα λίγο, θα ρίξεις κι ένα γρήγορο στην προβατίνα λίγο, γιατί εγώ είμαι Έλληνας και δεν αδειάζω…

Ξέρω από φτώχεια εγώ. Έχω δει πολλούς φτωχούς να υποφέρουν!...

Δεν έχεις και πολύ δουλειά, ρε λουφαδόρε. Θα μαζέψεις λίγο τις πέτρες από γύρω-γύρω, θα τις ρίξεις στου διπλανού το μποστάνι λίγο, θα οργώσεις λίγο και το χωράφι που καταπάτησα απ' τον κουμπάρο μου λίγο, θα φτιάξεις και τη στέγη του σπιτιού λίγο, μετά θα πλύνεις τ' αγροτικό μου λίγο, θα κουβαλήσεις και τα καινούργια έπιπλα που αγόρασα με την πιστωτική που βρήκα στο δρόμο λίγο…

Εντάξει, ίσως κουραστείς λίγο, αλλά θα μου κάνεις ένα καφέ λίγο και θα στανιάρουμε. Και μετά, ρε τεμπελόσκυλο, θα κά-α-αθ-ομαι! Τι παράπονο έχεις και θες και ένσημα;