Εγώ, ως γνωστόν, (σε μένα) όταν πίνω μπίρες νευριάζω. Ιδιαιτέρως όταν εκείνο που με σπρώχνει να καταρρίπτω το μύθο και να πνίγω τον πόνο μου στο ζύθο (εύρημα) είναι η τιμή των εισιτηρίων πλοίων. Όχι όλων, αλλά αυτών που κρατάω στα χέρια μου.Για να πάω Αστυπάλαια, εγώ και το παπί μου, πλήρωσα περισσότερα απ’ όσα στοίχιζα κάθε μήνα στην οικογένειά μου, όταν σπούδαζα στο Ηράκλειο της Κρήτης.
Δεν ξέρω αν θα πάω ξανά διακοπές. Ίσως προτιμήσω να ξανασπουδάσω κάτι σε κάνα επαρχιακό πανεπιστήμιο.
(Τώρα τα λένε “περιφερειακά” για ξεκάρφωμα της βλαχιάς, ανάγκης που τα δημιούργησε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου