Αγαπητέ μου Βλαδίμηρε,Εδώ κι ένα ολόκληρο μήνα καίγονται τα δάση στη χώρα μου και δε μου έφταναν τα πυροσβεστικά αεροπλάνα ή ελικόπτερα (δεν ξέρω ποια είναι η ακριβής έκφραση) για να σβήσω τις φωτιές. Θα πεις, τι ιπτάμενα και πράσινα άλογα! Εδώ δεν προλάβαινα να σβήσω τις φιτιλιές του Γιακουμάτου και του Πολύδωρα.
Τέλος πάντων, εγώ έτσι κι αλλιώς ήμουν απασχολημένος με την επανίδρυση του κράτους μου, δεν ήθελα και να σ’ ενοχλήσω, αλλά κι αν είχα καιρό να το κάνω είχα χάσει το τηλέφωνό σου και δε μπορούσα πουθενά να το βρω. Η Αλέκα δε σου μιλάει κι ο Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. μου 'πε ορθά-κοφτά να τον παρατήσω ήσυχο και να πάρω το 1-1821. Αλλά δεν το έκανα γιατί μόλις εκείνη τη στιγμή είχαν καεί τα Δερβενάκια και φοβόμουνα μην πέσω σε κανέναν Κολοκοτρώνη. Γι’ αυτό είπα να σου γράψω.
Αν μπορείς, στείλε μου κάνα φτερωτό πετούμενο, αν και δεν έμειναν πολλά δάση ακόμα στην Ελλάδα, γι’ αυτό μη βιαστείς. Δεν ξέρω πόσο πάει η ώρα, αλλά αν δέχεσαι κάρτες ή δομημένα ομόλογα θα με υποχρεώσεις.
Δεν σε παίρνω στο κινητό γιατί δεν πρέπει να προκαλούμε το λαό με περιττές κυβερνητικές δαπάνες.
Καλού-κακού, μαζί με τα πετούμενα στείλε και κάνα κουβά γαλβανισμένο μη σκουριάσει με τα θαλασσινά νερά και στον πληρώσω χρυσό.
Φιλικά,
Ο Κώστας σου.
(Θυμίζω, ο χοντρούλης από την Ελλάδα)
Υ.Γ. Αφού διαβάζεις αυτά, πα να πει ότι το ταχυδρομικό περιστέρι δεν το φάγανε λαθροκυνηγοί.
Υ.Γ. 2 Γιούπιιιιιι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου