Στην εποχή του χαλκού, ο Αγαμέμνων δεν έκανε τον Τρωικό πόλεμο για να περάσουν καλά τα παιδιά του, αλλά έσφαξε κι ένα παιδί του, την Ιφιγένεια, για να του πάει καλά ο πόλεμος.
ΑΠΟ ΤΗ ΘΥΣΙΑ ΤΗΣ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ: Τρόικα, Τρόικα, ποιος Πρίαμος, Τρόικα, Τρόικα; Και ποια θυσία, ποια θυσία, ποια θυσία έχει κάνει αυτός για σένα;
Σήμερα, μετά την εποχή του χρυσού, στην εποχή του πλαστικού, (χρήματος) όλα δείχνουν πως άλλαξαν τα πράγματα τόσο πολύ που μένουν ίδια: Από τον πόλεμο της Τροίας στον πόλεμο της Τρόικας. Τρωικός πόλεμος είναι κι αυτός αλλά το «τρως» με όμικρον και όχι με ωμέγα, άσχετα αν το τρως όπως και όπου σε πετύχει. (Πάντα παίρνουμε τα Τροία μας)
Σε παλιότερες δεκαετίες, λίγο πριν την Τρόικα, γονείς στερούνταν τα πάντα για να είναι πιο ευτυχισμένα από τους ίδιους τα παιδιά τους. Στην τελευταία δεκαετία του πλαστικού χρήματος, χρέους και μη χρήματος, οι γονείς απολάμβαναν τα πάντα χρεώνοντας τα παιδιά τους να ζήσουν χειρότερα από αυτούς.
Δεν φταίνε οι γονείς. Τα παιδιά τους έτσι κι αλλιώς, όπως πάει η οικονομία, χειρότερα θα πέρναγαν με τη βοήθεια και των χειρότερων.
Χειρότεροι όλων οι αρχι-συνδικαλισταρά-δες μας που δεν δέχονται τίποτα για τους νυν εργαζόμενους, υπονομεύουν όμως το μέλλον των πιτσιρικάδων που αύριο θα μπουν στην παραγωγή.
Στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, στο εισοδηματικό, στα εργασιακά, όλα ίδια για τους τωρινούς απασχολούμενους και όλα τα μέτρα, λένε οι αρχι-συνδικαλισταρά-δες μας με τους χαμηλούς μισθούς και τις υψηλές αποζημιώσεις, όλα τα μέτρα ας ισχύσουν για όσους μπαίνουν τώρα στην εργασία, δηλαδή στο στόμα του λύκου που φυλάει τα πρόβατα που εξασφάλισαν συνταξιοδοτικό δικαίωμα.
Ευτυχώς η παχυδερμία μας γλίτωσε από τις μουσίτσες να μας ζητάνε και συγνώμη για κάτι που δεν πρόκειται να διορθώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου