Απορίας action

Ένα παλιό τραγούδι -διασκευή από ξένο- της δεκαετίας του '60 κυριεύει το μυαλό μου τελευταία: "Απορία στο μυαλό μου με βαράει τρομερή / και σαν του ιού το κύμα με τυλίγουν τα γιατί".

Στην αρχή παραξενεύτηκα όταν έμαθα ότι τα σχολεία ανοίγουν όπως έκλεισαν, για τους ίδιους λόγους, αναρωτήθηκα; Μετά έμαθα ότι τα παιδιά θα πρέπει να κουβαλούν μαζί τους κουβερτούλα για το κρύο με ανοιχτά παράθυρα. Δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν δουλεύουν φουλ τα καλοριφέρ; Αρκεί βέβαια κάθε μαθητής-μαθήτρια να φέρνει κάθε μέρα στο σχολείο ένα παγουρίνο πετρέλαιο. 

Παραξενεύτηκα όταν άκουσα ότι εμβόλια θα έχουμε, αλλά σύριγγες δεν θα έχουμε. Πώς θα κάνουμε εμβόλια χωρίς σύριγγες; αναρωτήθηκα, όχι όμως για πολύ, επειδή άλλη μία, βαρύτερη, απορία με τσάκωσε στη γωνία χωρίς κωδικό sms: τα εμβόλια γίνονται τελικά με το σταγονόμετρο; Για την δυσοίωνη -και πιθανότερη περίπτωση- τα εμβόλια (δεν) θα γίνονται με ατομική μας ευθύνη.

Τότε οι γιατροί που φταίνε για το 80% των θανάτων έξω από ΜΕΘ αναφώνησαν εν χορώ, γι' άλλη μια φορά: "Χειροκροτήστε μας κι αφήστε μας". Πάλι όμως ήρθε από το πουθενά μια ακόμα απορία: για το 20% των ασθενών covid-19 που πεθαίνουν εντός ΜΕΘ ποιος φταίει;

Και ο πρωθυπουργεύων γιος του Μητσοτάκη απορεί για ποιο λόγο παίζει με τον Ερντογάν τις κουμπάρες. Καλύτερα μην του απαντήσει κανείς.