Λάθη και “λάθη”

Με λόγια είναι εύκολο να κάνεις τον έξυπνο, πολύ δύσκολο όμως να κάνεις τον βλάκα. Ακόμα πιο δύσκολο είναι να κάνεις με λόγια συνειδητά λάθη και να κερδίζεις, αφού με τα συνειδητά ψέματα, γιατί περί αυτού πρόκειται, δεν βάζεις ποτέ γκολ, μια κι αποτελούν κλασικές αμυντικές κινήσεις επιπέδου "η μπάλα στην εξέδρα".

❒  Όσο ζούμε βλέπουμε την Ελλάδα ν' αλλάζει σκηνοθετική ματιά. Μέχρι σήμερα οι εκτός ημερησίας διάταξης συζητήσεις στη Βουλή τελειώνοντας σημείωναν θριάμβους του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο πρωθυπουργός όμως ήταν αυτός που ασκούσε την εκτελεστική εξουσία και τις επόμενες μέρες με συγκεκριμένα μέτρα ή απλές εξαγγελίες επιδιόρθωνε το πλήγμα. Τώρα αυτές οι συζητήσεις αποτελούν θριάμβους του πρωθυπουργού που κυβερνά κιόλας κι επιτείνει τις εσωκομματικές συγκρούσεις.

Αντιπολίτευση δεν δείχνει να ασκείται. Επειδή όλα είναι ρευστά, τα κενά καλύπτονται, έτσι τον ρόλο αυτό τον παίρνουν οι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών καναλιών.  Οι αντιπολιτευόμενοι όμως που αισθάνονται ότι κάτι πρέπει να κάνουν, επιλέγουν το χειρότερο: κλέβουν ιδέες και προσπαθούν να μεταφέρουν αυτούσια στην αίθουσα της Βουλής την τηλεοπτική εικόνα ενημέρωσης. Εκεί όμως δεν είναι τηλεοπτική οθόνη, εκφράζεται και η αντίθεση του “τηλεθεατή”.    

❒  Ο Κεδίκογλου αποκαλεί ηθικό αυτουργό της τραγωδίας “Λυκουρέζου” στην Αίγινα, ο Κουμουτσακωμός με αφορμή τα γκαζάκια στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου μένει η εισαγγελέας Τσατάνη κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για χώρο που φιλοξενεί υμνητές της τρομοκρατίας.  (Η ΝΔ που φιλοξενεί χιτλερικούς σε υψηλές θέσεις εξαιρείται) Ο Κούλης κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι βγαίνουν σε πλειστηριασμό εργατικές κατοικίες του Δήμου Ευόσμου όπου δεν υπάρχει ούτε μία. Όπως φαίνεται μετά την τηλεοπτική διακυβέρνηση ΓΑΠ ξεπέσαμε στην τηλεοπτική αντιπολίτευση Κούλη. Η μοίρα επιφυλάσσει πεδίον δόξης (δράμα) λαμπρόν σε όλους αυτούς. Ειδικά όταν δεν μιλάμε για λάθη, αλλά για “λάθη” που κάποιοι νομίζουν ότι αποδίδουν επικοινωνιακά δημιουργώντας εντυπώσεις εναντίον του αντιπάλου. Ναι, αλλά όταν δεν έχεις αντίπαλο να σου επιστρέψει τις εντυπώσεις.

Δεν ξέρω γιατί, όλα αυτά μου θυμίζουν τη συζήτηση για τις τις επίμαχες φάσεις σε ποδοσφαιρικές (πρώην αθλητικές) εκπομπές. Δεν μιλάμε για λάθη και ”λάθη” διαιτητών που δίνουν πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Μιλάμε για πονηρή τακτική. (Όχι έξυπνη, πονηρή) Τα κόλπα απλά. Π.χ. Η εύκολες πρώτες κίτρινες κάρτες που δίνει διαιτητής σε αμυντικούς από την αρχή του αγώνα ώστε στο δεύτερο ημίχρονο ανά πάσα στιγμή η ομάδα να κινδυνεύει να μείνει με δέκα ή και με εννιά παίκτες. (Κάτω από εννιά, έλεος) Άλλο κολπάκι είναι να μην αφήνει πλεονέκτημα ο διαιτητής και να σφυρίζει φάουλ σε περίπτωση που η φάση “πάει για γκολ”. Να πούμε κι άλλα; Όταν μία ομάδα αποκτά ρυθμό και γίνεται επικίνδυνη, ο διαιτητής αρχίζει να σφυρίζει για φύλου πήδημα το ένα μετά το άλλο φάουλ, τα περισσότερα υπέρ της, ώστε να παγώσει το παιχνίδι. Θέλετε κι άλλα; Φτάνουμε μέχρι και τα δέκα λεπτά καθυστέρηση μέχρι μία ομάδα να ισοφαρίσει ή να βάλει το γκολ της νίκης. Θέλετε παραδείγματα; Πολύ εύκολα τα βρίσκετε παρακολουθώντας παιχνίδια ομάδας ύποπτης ΠΑΕ ότι επηρεάζει τη διαιτησία. Όλα γίνονται τόσο αθόρυβα που τις περισσότερες φορές ακόμα και οι τηλεοπτικοί σχολιαστές και οι ραδιοφωνικοί μεταδότες, για κάποιο μυστήριο λόγο, δεν τα “βλέπουν”. 

❒  Αν θες να κάνεις μια συνεδρίαση της Βουλής τηλεοπτικό πρόγραμμα να ξέρεις ότι όσο πιο πολύ κόσμο μαζεύεις τόσο περισσότερους αντιπάλους ικανοποιείς. Ο προπονητής στον ποδοσφαιριστή θα πει: “Όσο λιγότερο μιλάς, τόσο λιγότερες μαλακίες λες”.