Ο Παλιοροκάς ξύπνησε πριν από λίγο με κενό το στομάχι από τον εμετό σουβλάκια και μπίρες, αλλά δεν τον πείραζε αυτό. Ξύπνησε και μ' ένα κενό σαράντα ετών στη μνήμη, που κι αυτό δεν τον πείραζε γιατί δεν το ήξερε. Βρισκόταν ακόμα στην 16η Οκτωβρίου μηνός του 1976. Το πρώτο που άκουσε ήταν από το ραδιόφωνο της γειτόνισσας, ότι οι Ρόλινγκ Στόουνς βγάζουν καινούργιο δίσκο. Δεν παραξενεύτηκε. Άκουσε και ότι ο Μπομπ Ντύλαν πήρε Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ούτε αυτό τον παραξένεψε. “Καιρός ήταν” είπε στο σύστημα που το ένιωσε κατακεραυνωμένο.
Χώθηκε κάτω από το παγωμένο ντους κι άκουσε από τον φωταγωγό ότι μια τράπεζα Πειραιώς ζητά 160 εκατομμύρια που είχε δώσει δανεικά στη ΝΔ, όταν δεν έδινε σε κανέναν άλλον, παρά μόνο σε ιδιοκτήτες φυλλάδων που τα περίπτερα πουλούσαν πιο πολλά μανταλάκια από αυτές. Άκουσε και ότι η τράπεζα έδινε δάνεια σε καναλάρχες. Αυτό τον παραξένεψε. Δεν ήξερε ότι ο Πειραιάς έχει κανάλια και μάλιστα ιδιωτικά. “Εκεί τους ταξιτζήδες θα τους λένε γονδολιέρηδες”, είπε από μέσα του και χαμογέλασε απ' έξω του με ανοιχτό στόμα να μπει νερό να καθαρίσει και ο στόμας του. Τότε σκέφτηκε καλύτερα: “Ρε μαλάκα, μια τράπεζα του Πειραιά ζητάει πίσω δανεικά από τη ΝΔ; Και ποιανής τράπεζας είναι υποκατάστημα; Και γιατί η ΝΔ δεν πήρε δανεικά από ένα της Αθήνας, εκεί κοντά στη Ρηγίλλης να μην τρέχει; Και γιατί πήρε δανεικά; Ήθελε να κάνει πανωσήκωμα κάναν όροφο; Αλλά η τράπεζα ζητάει πίσω δανεικά; Τι το κάναμε; Σηκώνονται τα ποδάρια να δείρουν την κεφάλα;” είπε απανωτά σαν μυδράλιο και τα ερωτηματικά σαν βαγόνια τρένου όργωσαν το πάτωμα, πριν βουτήξουν στο φρεάτιο, του γαργάλησαν τα πόδια και τον τάισαν μια γλίστρα που έφαγε αντί γι' απάντηση.
Την ώρα που σκουπιζόταν με το καρό του μάλλινο και ζούπαγε το καρούμπαλο να το βάλει τη θέση του άκουσε ότι άλλα τόσα χρωστάει και το φτωχό σε ψήφους ΠΑΣΟΚ. Δεν τον παραξένεψε αυτό, γιατί το ΠΑΣΟΚ το 1976 είχε 13% από τις εκλογές του 1974. Τον παραξένεψε όμως ότι δεν χρώσταγε σε δραχμές, αλλά σ' ένα άλλο νόμισμα, το ευρώ. “Ποια χώρα έχει νόμισμα ευρώ”, φώναξε και ο φωταγωγός του απάντησε κοφτά από τον τρίτο ή τέταρτο όροφο: “Καμιά”. Η απάντηση αυτή έγραψε με ατμό στα πλακάκια ένα τεράστιο ερωτηματικό, αλλά αφού το νερό ήταν κρύο σβήστηκε αμέσως. Πράγματι, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ένα νόμισμα και να μην έχει χώρα;
Πάνω στη φραπεδιά με τις πέντε κουταλιές ζάχαρη άκουσε ότι θα έρθουν διαιτητές από την Ευρώπη. Δεν παραξενεύτηκε, γιατί, "Πάντα πουλημένη διαιτησία είχαμε και ποιος ξέρει για πόσα χρόνια ακόμα". Εκτός από αυτό από τη σκέψη του πέρασε ότι και στην περασμένη δεκαετία (του '60, αφού βρισκόμαστε στο 1976) κάποτε είχε γίνει αυτό. Παραξενεύτηκε όμως που κάποιος παράγοντας Κουμουτσάκος, από το μανιάτικο όνομα μάλλον του Ολυμπιακού ή του Εθνικού, όπως συμπέρανε ο Παλιοροκάς, πρότεινε οι ορισμοί προέδρων του Συμβουλίου Επικρατείας να γίνονται από την UEFA. “Κάτι δεν πάει καλά εδώ”, είπε στον αφρό του καφέ που του αντιστεκόταν κολλημένος στον πάτο του ποτηριού.
Μετά ήρθαν τα χειρότερα: επανήλθε η μνήμη του κι επανέφερε τον ίδιο στο 2016. Ο Χριστός και η Παναγία την πλήρωσαν πρώτοι την τσαντίλα του, για την οποία είχε πιει ένα καφάσι μπίρες χθες βράδυ και τον πόναγε ο σβέρκος του κάτω από τον ασήκωτο ζυγό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου