Ο Σαμαράς έμεινε Παυλόπουλος

Ο Τσίπρας παραδίδει μαθήματα πολιτικής τακτικής. Με την υποψηφιότητα Παυλόπουλου σπάει χωρίς «λειτουργικό» κόστος την εικόνα των νεοκομμουνιστών που σαρώνουν την Ευρώπη. Έτσι άδειασε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, μην πούμε για άτομα όπως ο Ραχόι, γιατί δεν αξίζει ν’ ασχολούμαστε. Με τον Παυλόπουλο ο Τσίπρας κρέμασε στα μανταλάκια τον Σαμαρά που δε μπορεί παρά να τον ψηφίσει κι έχασε και τα φώτα της δημοσιότητας από πάνω του και την ανόητη αντιΣΥΡΙΖΑϊκή ενότητα. Τώρα δε μιλάει κανείς για δική του πρωτοβουλία. Με τον Παυλόπουλο ο Τσίπρας ενίσχυσε κι άλλο τους καραμανλικούς βουλευτές και μη που είναι έτοιμοι να φάνε ζωντανό τον Αντωνάκη.

Αν θυμάστε καλά, ο λεγόμενος νόμος Παυλόπουλου επί Καραμανλή έκοψε το νήμα της ομηρίας των έκτακτων του Δημοσίου και γλύτωσε την Ελλάδα από άλλα πρόστιμα. Το νόμο αυτό τον κατάργησαν οι μνημονιακοί. Θυμίζουμε τον Παυλόπουλο στα γεγονότα του 2008 που ως αρμόδιος υπουργός μας γλύτωσε από αιματοχυσίες όπου θα οδηγείτο η κατάσταση αν δεχόταν την πρόταση των ανεγκέφαλων να φωνάξει τον στρατό για να βάλει τάξη. Είναι δεξιός, αστός πολιτικός, που όμως δεν δίστασε να καταγγείλει αντισυνταγματικότητα νομοσχεδίων, δείχνοντας και κοινοβουλευτικό ήθος.

Αν έβγαινε αριστερός πρόεδρος θα ήταν συμβολισμός χωρίς κέρδος. Και στην Ιταλία το 1978 με ψήφους των κομμουνιστών και τον σοσιαλδημοκρατών βγήκε πρόεδρος ο αντιστασιακός Σάντρο Περτίνι και τι έγινε; Αν έβαζε τον Αβραμόπουλο θα είχε η αριστερά στην Ευρώπη έναν επίτροπο. Και; Γλυτώσαμε από τον σιντριβανάκια, τον κάγκελα παντού, τον καλοχαιρέτα και βάλε. Κάποιοι λένε ότι έμειναν Παυλόπουλοι. Για να δούμε πώς έχει το πράγμα, γιατί όσα χρόνια που δουλεύουμε στην τηλεόραση δε νομίζω ότι πηγαίνουν χαμένα:

Στο πρωινό του Παπαδάκη στον ΑΝΤ-1 ο προσωρινά κρατούμενος (όχι προφυλακισμένος) Κασιδιάρης πέταξε στη Δούρου ποτήρι νερό. Τότε δεν έμεινε μόνο ο Παυλόπουλος ακίνητος, αλλά και η Δούρου που στο κάτω-κάτω το δέχτηκε. Δεν έλεγαν οι εξυπνάκηδες έμεινε Δούρου», αλλά έμεινε Παυλόπουλος». Έτσι ακίνητοι έπρεπε να μείνουν όλοι. Η τήρηση της τάξης στο πλατό είναι δουλειά του καναλιού. Δεν είναι δουλειά της Κανέλλη (που τα κατάφερε κι έφαγε κι ένα μπουνίδι κι έγινε θέμα) ούτε οποιουδήποτε άλλου καλεσμένου. Δεν πρέπει να είναι παρά μόνο αν κινδυνεύει η ζωή κάποιου. Αν το κανάλι απλώς παρακολουθεί με τις κάμερες το επεισόδιο, τότε πράγματι το πλατό γίνεται πεδίο μάχης και το κανάλι πρέπει να πληρώσει τα κέρατά του από πρόστιμα του Εθνικού Συμβούλιου Ραδιοτηλεόρασης, αν κι αυτό δεν είναι απλός θεατής. Τέρμα. Γουστάρω και το μεγάλο σπάσιμο στον Σαμαρά: ο Παυλόπουλος είναι Καλαματιανός.

Δεν μ’ ένοιαζε τόσο ποιος θα ήταν ο υποψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ήθελα όμως να τελειώνει αυτή η ιστορία για να αισθανθώ ότι δεν θα έχω στο σβέρκο μου τον «λεβέντη» Παπούλια.

Ο άλλος αντιστασιακός ΠΑΣΟΚος, ο Βενιζέλος μαλώνει την κυβέρνηση για τον τρόπο που διαπραγματεύεται με τους δανειστές και τους νευριάζει.

Γενικότερα, η αντίσταση της κυβέρνησης Τσίπρα δείχνει πώς πολεμάς το φασισμό και πώς αδειάζεις τη Χρυσή Αυγή.

Σαμαράς και Βενιζέλος στις φιλικές συναντήσεις με τους δανειστές έκαναν σαν τον Πόντιο του ανέκδοτου που όταν περπατούσε κι έβλεπε μπρος του μπανανόφλουδα έλεγε: «Φτου, γαμώτο, πάλι θα πέσω κάτω».

Δανειστές μας δεν είναι οι κυβερνήσεις, ούτε οι τράπεζες. Είναι οι λαοί. Για να είμαστε εντάξει σ’ αυτούς δεν θα συνεχίσουμε τα μνημόνια. Για να σταματήσουν οι κυβερνήσεις τους να παίρνουν λεφτά από τους φόρους τους να τα δίνουν στην ελληνική κυβέρνηση που θα τα επιστρέφει στις τράπεζες των αφεντικών τους μέχρι την επόμενη δόση δανείου, μέχρι να φτάσει η λιτότητα και σ’ αυτούς.