Μνημόνια με ουρά και ουρά-νια μέτρα που θα μας στείλουν μια ώρα αρχύτερα στους ουρανούς.
Με το καινούργιο μνημόνιο θα πληρώσουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας. Το ’λεγε το τραγούδι: «Έβαλ’ ο Χαρδουβελάκος / την ουρά του πάλι / και σου πήρε τα λεφτά σου / μέσ’ απ’ το κεφάλι».
Όμως δεν είμαστε αμνήμονες. Θέλουμε κι άλλα μνημόνια.
Θα πεις γιατί τώρα αλλάξαμε και τα θέλουμε. Τα μνημόνια είναι σαν τα πατατάκια. Είναι να μη φας το πρώτο.
Υποφέρουμε, αλλά δε βαριέσαι!... Μόνο την πρώτη φορά που σκύβεις για σαπούνι πονάς.
Σαμαράς και Βενιζέλος μας σκύβουν και χωρίς να έχει ρίξει κανείς το σαπούνι κάτω.
Μη με μνημόνει
Το 1973 ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδούσε σε μουσική Απόστολου Καλδάρα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου «Για πιάσε γύφτο σφυρί μνημόνι / και κάτσε φτιάξε μια φυλακή / για να χωρέσουν οι μαύροι πόνοι / που δε χωράνε μες στην ψυχή».
Σαράντα χρόνια μετά ο Σωκράτης Μάλαμας θα ερμήνευε το μυστικό μνημόνι. «Υπάρχει ένα στρογγυλό και μυστικό μνημόνι / που ΄χει ριζώσει αόρατο σε μαρμαρένιο αλώνι». (Στίχοι Νικόλας Ευαντινός, μουσική Νίκος Μαστοράκης)
Λίγο μετά Σαμαράς και Βενιζέλος θα υπογράψουν το νηστικό μνημόνι που θέλει να τα φάει όλα και όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου