19/12/14

ΝΔεν πάει άλλο

Από 18/7/2008
ΝΔημοκρατία: Ο κυρίαρχος λαός εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του κι εγώ αποφασίζω ελεύθερα αυτό που συμφέρει τους σπόνσορές μου.

ΝΔικαιοσύνη: Ο κυρίαρχος λαός καταδικάζει ελεύθερα τις λαμογιές κι εγώ αφήνω ελεύθερα τα λαμόγια.

ΝΔωράκια: Ο λαός ελεύθερα τα χαρακτηρίζει ως μίζες που εγώ ελεύθερα τις παίρνω.

ΝΔιαπλεκόμενοι: Οι πράσινες, οι κόκκινες, οι θαλασσιές φαγάνες.

ΝΔάνειο: Η ελεύθερη αύξηση στις αποδοχές των εργαζομένων.

ΝΔάσος: Κάτι που ήταν ή και είναι, αλλά θα είναι οικόπεδα. (Ελεύθερα καταδικάζω το κάψιμο)

ΝΔεσμεύσεις: Πάρε-δώσε. Τις παίρνω από τους ψηφοφόρους τις δίνω αποκοπής.

ΝΔεύτερο: Το ΠΑΣΟΚ γιατί είναι φτηνή απομίμηση, με πολλές ΝΔιαφορές από μένα.

ΝΔημόσιο: Καρέκλες για μπλε kolous και τραπέζια που πουλάω μαζί με τα σερβίτσια σ’ αυτούς που έχουν έτοιμα τα μαχαιροπίρουνα.

ΝΔόντι: Η πρώτη και τελευταία ελπίδα του φτωχού.

ΝΔημοσκόπηση: Το ξέσπασμα του λαού πριν ψηφίσει τα ίδια και με ξαναβγάλει στην κυβέρνηση.

ΝΔιακυβέρνηση: Βλέποντας (τηλεόραση) και κάνοντας. (τίποτα)

ΝΔικαιολογία: Αναλαμβάνω την ευθύνη των άλλων, οι οποίοι φταίνε για όλα.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δ.ΛΙΘΟΞΟΟΥ ΚΛΑΣΕ ΜΑΣ Τ ΑΡΧΙΔΙΑ

Δημήτρης Λιθοξόου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954, από μητέρα Αρβανίτισα και πατέρα πρόσφυγα Ρωμιό από την Ανατολική Θράκη. Υπήρξε μέλος συντακτικής επιτροπής στα περιοδικά Τετράδια Πολιτικού Διάλογου Έρευνας και Κριτικής (1982 1989), Επιστημονική Σκέψη (1989 1990), ΛΕΒΙΑΘΑΝ (1989 1992) και >@0 (1994 1996). Υπήρξε μέλος της Εταιρείας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (1991 1992) και ιδρυτικό μέλος της πολιτικής οργάνωσης των Μακεδόνων της Ελλάδας Ουράνιο Τόξο, στο κεντρικό συμβούλιο του οποίου μετέχει.

Να σε αποκαλεσουμε Πηλιο Γούση δεν αξιζεις γιατί εκεινος ηταν τουλάχιστον Σουλιώτης,εσυ είσαι απλα ενας κατάσκοπος και ενα μισθαρνο όργανο μυστικων υπηρεσιων Μ.Δυνάμεων.
Οι Ελληνες σε ανέχονται αλλα μέχρι ποτε.....

Γιάννης Χαραλαμπόπουλος είπε...

http://geo-ponos.blogspot.com/2008/07/blog-post_13.html

Dimitris Tsakalias είπε...

Απίθανη Ελλαδάρα μου, είσαι η χώρα της χαράς. Στις άλλες χώρες για να χαρεί κάποιος πρέπει να ξεχάσει πολλά. Εδώ ο καθένας ό,τι θυμάται χαίρεται.