Λυπηθείτε τα ΜΑΤ

Είμαι ΜΑΤΑτζής. Ασκώ το δυσκολότερο λειτούργημα του κόσμου. Κι επειδή νομίζω είστε βλάκες αφού επικοινωνείτε με  αστυνομικό ας το πω πιο απλά: κάνω τη δυσκολότερη  δουλειά και για τους πιο βλάκες, το χειρότερο χαμαλίκι.  Για όσους από εσάς είναι ηλίθιοι θα δώσω ένα παράδειγμα μπας και σώσουν να καταλάβουν τι εννοώ: εσείς, όταν κορακιάσετε, όταν στεγνώσει ο στόμας, πηγαίνετε σ’ ένα περίπτερο και αγοράζετε απλώς ένα μπουκαλάκι νερό.
Εγώ όμως, όταν είμαι σε υπηρεσία, για λόγους κύρους, ανδρισμού κι ευπρεπείας, πρέπει να πάω στο περίπτερο με όλη τη διμοιρία, να πλακώσω στο ξύλο τον υπάλληλο του περιπτέρου, να σπάσω το ψυγείο, να πάρω το μπουκαλάκι και αν είμαι τυχερός να με βρίσει ο περιπτεράς και κάποιος να τραβάει τη φάση βίντεο, ώστε να μπορέσει ο επικεφαλής ν’ αφήσει τα χρήματα στον περιπτερά. Γι’ αυτό θα σας παρακαλούσα στην επόμενη διαδήλωση πριν σας σαπίσουμε στο ξύλο, μη μας πετάτε μολότοφ, δηλαδή βενζίνη σε μπουκάλι μπίρας, πετάτε μας νερά κι αν γίνεται όχι μισόλιτρα, αλλά εναμισόλιτρα ώστε να έχουμε λίγο νεράκι ακόμα να πλύνουμε και τη μούρη και το γκώλο μας γιατί άλλη μία δυσκολία του λειτουργήματός μας είναι ότι κάθε τόσο κλάνουμε μαλλί.

Υ.Γ.
Γράφοντας τα παραπάνω κατάλαβα ότι επιτελών έργο δε διψάω μόνο για αίμα, αλλά και για νερό, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολο το λειτούργημά μου.

Ολ τουγκέδερ νάου: “Έτσι ψωνίζει ο ΜΑΤΑτζής”.