Κανονικακά

Για  μια συνετή έξοδο στην κανονικότητα διαπραγματεύεται, είπε, ο Σαμαράς, σταδιακή έξοδο στην κανονικότητα ο Βενιζέλος. Άρα, συμφώνησαν να πουν «κανονικότητα» και όπως θέλει ο καθένας την κάνει. Αυτή η λέξη θα παίζει. Η Ντόρα θα ζητήσει έξοδο στην συνεπή κανονικότητα, θα παίξει και η εθνική κανονικότητα και η ευρωπαϊκή και η κόκκινη κανονικότητα, θα κυκλοφορεί και σε ριγέ και σε εμπριμέ και σε άλλα χρώματα, πάρε κόσμε.

Όμως δεν είμαστε κανονική χώρα; Και τι είναι η κανονικότητα; Βαράω κανόνι; Τι ’ν’ η πατρίδα μας. Μην είν’ κανόνι δεν ξεφουσκώνει; Λάστιχα Πιρέλι και το χέρι μες στο μέλι. Συγνώμη, παρασύρθηκα. Ιστορία μιας λέξης. Κανονικότητα. Δύο τα συνθετικά της, το κανόνι και η κότητα, το να γίνεσαι δηλαδή κότα και να βαράς κανόνι. Λίγο κους-κους, κανονικότης της κανονικότητος, κανόνι ο κάτοικος της Κους, από την Κω, ο Κώτης, άρα υπάρχει και ο Κανονικώτης. Κανονικός; Κανονικότατος. Κανόνι και ο αστυνομικός ο «Πουτ δε κοτ ντάουν», τα είπε κανονικά, κανονικοτηκά.

Ξέραμε από τη Χημεία: «Η κανονικότητα (Normality) σύμβολο N, είναι έκφραση συγκέντρωσης ενός υδατικού διαλύματος και δηλώνει τα γραμμοϊσοδύναμα (geq) μιας χημικής ένωσης ή ενός ιόντος που είναι διαλυμένα σε ένα λίτρο διαλύματος». Στη χημεία είμαι κανόνι.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις παρά τρίχα να βγάλουν την Ελλάδα από την κρίση, αλλά ντράπηκαν να προχωρήσουν θαρρετά τις μεταρρυθμίσεις, είχαν τρακ και διαλύθηκαν η οικονομία και η κοινωνία μας. Δηλαδή παρά τρακ βγήκαμε από την κρίση, Οι κακοί το λένε και παρατράκ. Εδώ που φτάσαμε ο Αντωνάκης δεν θα σκίσει το μνημόνιο κι ας τον καταδικάσαμε γι’ αυτό. Θα σκίσει έφεση. Άκουσα στο ραδιόφωνο ότι έχουμε απούλητη ανάγκη να ρευστοποιήσουμε τα ακίνητα όλων, κρατικά και φτωχικά. Οι πλούσιοι τα έχουν σε υπεράκτιες εταιρείες. Όλοι λοιπόν είναι το κράτος και οι φτωχοί. Οι πλούσιοι είναι άλλοι.

Άνοιξα το ραδιόφωνο να κοσκινίσω τις ιδέες μου. Άνοιξα το ΚΚΚ που έχει ως σήμα τον ύμνο της Τρίτης Διεθνούς και το κόκκινο γράφεται με τρία κάπα. Με δύο γράφεται το κόσκινο. Στο κόσκινο λοιπόν. Αλήθεια γιατί να είναι τόσο φοβερό να βρεθεί ο τάφος του Μεγαλέξανδρου; Μήπως είναι καλύτερο κάτω από τις σημερινές συνθήκες να βρούμε πού στο διάολο είναι θαμμένος ο θησαυρός του Αλή Πασά;

Κι αφού ως φαίνεται φτάσαμε στην κατακλείδα κι έπαθα, από πού κι ως πού ο θαμμένος είναι ο ένοικος του τάφου; Αφού πιθανό ενοίκιο πληρώνουν οι συγγενείς του και όχι ο ίδιος. Και γιατί να είναι ο ένοικος και όχι η ένοικος ή οι ένοικοι; Μην πούμε οι ένοικες γιατί θα μας πάρουν για γλώσσα δημοτικιά, δηλαδή λαϊκίστικη, αν και λαϊκισμός είναι η επανάληψη αυτού που λέει ο λαός... καλά, φεύγω.