Από 3/4/2008
Γιατρέ μου, είδα χθες το βράδυ στον ύπνο μου να υπογράφω συμφωνία με τους Σκοπιανούς που έγραφε
ότι κι αυτοί είναι Μακεδόνες και η χώρα τους πρέπει να λέγεται Μακεδονία.
Είδα και τους χάρτες τους με τη μεγάλη Μακεδονία, με είδα να τους λέω ότι πρέπει επιτέλους, μετά από 2.500 χρόνια ν’ ανήκουν κι αυτοί στη Μακεδονία μου.
Είδα και να δέχομαι την αίτησή τους για προσάρτηση στην Ελλάδα, ώστε ν’ ανήκουν περήφανα και στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τους είδα περήφανους ν’ ανήκουν σε μία χώρα που διοικώ εγώ. Τους είδα να με θαυμάζουν που πέρσι έκαψα όλα τα δάση και ξαναβγήκα πρωθυπουργός. Τους είδα να λυπούνται που μου τελειώσανε τα δάση, αλλά είδα να μου δίνουν με χαρά και τα δικά τους δάση να τα κάψω κι αυτά και να ξαναβγαίνω πανηγυρικά, γι’ άλλο ένα εξάμηνο.
Είδα στον ύπνο μου, γιατρέ μου, τον Σκοπιανό να ευχαριστεί το Θεό επειδή ανήκει πια σε μία χώρα όπου όταν θα χρωστάει λίγα στο Κράτος θα τρώει παντοφλιά. Αν χρωστάει πολλά θα του κλείνω το μαγαζί, ενώ αν χρωστάει πάρα πολλά θα του λέω ευχαριστώ και θα του δίνω κι άλλα.
Τον είδα να αισθάνεται άρχοντας βλέποντας το ηλεκτρικό ρεύμα ν’ ακριβαίνει κατά 43%. Τον είδα τον Σκοπιανό να περηφανεύεται που έχει κι αυτός υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, για τους εμπόρους δηλαδή της ναυτιλίας μας.
Είδα ακόμα στον ύπνο μου, γιατρέ μου, τον Σκοπιανό να αισθάνεται ότι βρίσκεται στο οικονομικό κέντρο του κόσμου, σε μια χώρα όπου όταν ανεβαίνει η διεθνής τιμή του πετρελαίου, ακριβαίνει αυτομάτως και το μπρόκολο στις λαϊκές αγορές.
Μετά είδα τον εαυτό μου, να λέει στους Σκοπιανούς, «Καλώς τα παιδιά». Μετά ήμουνα Αλαβάνος που φόραγε μια φούστα της Παπαρήγα κι έκανε τζόκινγκ σκεφτόμενος στ’ Αγγλικά και μιλώντας στα κανάλια ελληνικά.
Τέλος, βρέθηκα στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, στη Χαριλάου Τρικούπη, ντυμένος με τη χλαμύδα και το καμηλαύκι του Καρατζαφέρη. Έκανα βόλτες στην ταράτσα με τη μοτοσυκλέτα του Τσίπρα κι έσερνα ένα πανό που κράταγε κι έκανε σκι ο Ζαχόπουλος.
Μετά, γιατρέ μου, ξύπνησα στον ύπνο μου κι άρχισα ν’ ακούω κλάματα μικρών παιδιών
-Σκάσε επιτέλους, ρε Κώστα, ξύπνησες πάλι τα παιδιά. Αμάν πια, ας βρουν ένα κωλοόνομα οι Σκοπιανοί να γλιτώσω.
-Ναι, αλλά έτσι, θα γλιτώσουν κι αυτοί, Νατάσα μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου