Εγώ η υπηρεσία μου και ο Σεπτέμβριος

Όπως κάθε καλός δημόσιος υπάλληλος και όπως κάθε χρόνο πήρα την άδειά μου λίγο πριν τον Αύγουστο, μια Δευτέρα που ξεκίνησε την προηγούμενή της Παρασκευή. Επέστρεψα μια Παρασκευή που ξεκίνησε Δευτέρα, δηλαδή Τρίτη. Δε μπόρεσα όμως να βρω τη θέση μου άδεια, ούτε γεμάτη. Είχε καταργηθεί. Η αιτία; Τόλμησες, μου είπαν, χωρίς φόβο και πάθος να φύγεις για καλοκαιρινές διακοπές, άρα κάποιο μέσον είχες και δε φοβόσουν μη χάσεις τη θέση σου. Εμείς όμως οι προϊστάμενοί σου, εμείς που δεχτήκαμε το διορισμό σου από τον κομματάρχη ανώτερό μας δεν σηκώνουμε πια τέτοια. Όποιος έχει μέσον απολύεται. Άσε το άλλο. Πού στο Διάολο βρήκες λεφτά για διακοπές, αφού δεν υπάρχει πια επίδομα αδείας; Άρα κάνεις κι άλλες δουλειές εκτός υπηρεσίας, κάτι που απαγορεύεται. Όλο αυτό το διάστημα που εμείς και οι συνάδελφοί σου υποφέραμε στη ζέστη και την ανασφάλεια, εσύ αντί να μας συμπαρασταθείς, έπλεες σε πελάγη ευτυχίας και κωλοβάραγες στις παραλίες και μετά ουζάκια με χταπόδι λιαστό δίπλα στην ομπρέλα σου. Πάρε τώρα τα ρέστα για να μάθεις.