19/4/13

Κωνσταντίνος Καβάφης: «Απολεί(π)ειν ο Θεός Αντώνιον»

Ζάπειο 6,5: Ξεκίνησε η μείωση του δημοσιου χρέους. Για την ώρα η υπόθεση δεν έφτασε στο χρέος, έτσι μειώνει μόνο το δημόσιο και για την ακρίβεια τους υπαλλήλους του μεταξύ των οποίων και ο Αντώνης.

Κωνσταντίνος Καβάφης «πολείπειν Θεός ντώνιον»
Σάν ξαφνα, ρα μεσάνυχτ’, κουσθεί
όρατος θίασος νά περν
μέ μουσικές ξαίσιες, μέ φωνές –
τήν τύχη σου πού νδίδει πιά, τά ργα σου
πού πέτυχαν, τά σχέδια τς ζως σου
πού βγκαν λα πλάνες, μή νωφέλετα θρηνήσεις.
Σάν τοιμος πό καιρό, σά θαρραλέος,
ποχαιρέτα την, τήν λεξάνδρεια πού φεύγει.
Προ πάντων νά μή γελασθες, μήν πες πως ταν
να νειρο, πώς πατήθηκεν κοή σου∙
μάταιες λπίδες τέτοιες μήν καταδεχθες.
Σάν τοιμος πό καιρό, σά θαρραλέος,
σάν που ταιριάζει σε πού ξιώθηκες μιά τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά πρός τό παράθυρο,
κι κουσε μέ συγκίνησιν, λλ’ χι
με τν δειλν τά παρακάλια και παράπονα,
ς τελευταία πόλαυσι τούς χους,
τά ξαίσια ργανα το μυστικο θιάσου,
κι ποχαιρέτα την, τήν λεξάνδρεια πού χάνεις.
[1911]

Ο Μάρκος Αντώνιος συμμετείχε το 43 π.Χ. στο σχηματισμό της Δεύτερης Τριανδρίας, μαζί με τον Οκταβιανό και το Λέπιδο, με σκοπό τη διεκδίκηση της εξουσίας του Ρωμαϊκού κράτους. Ένα χρόνο μετά, αφού είχαν νικήσει τους δολοφόνους του Ιούλιου Καίσαρα, μοιράστηκαν τα εδάφη που κατείχε η Ρώμη, δίνοντας στον Αντώνιο τις κτήσεις στην Ανατολή.
……..
Το «πολείπειν Θεός ντώνιον» του Κωνσταντίνου Καβάφη, αναφέρεται στη μεγάλη αξία που έχει η διατήρηση της αξιοπρέπειας μπροστά στην απώλεια. Ο Καβάφης παρουσιάζει τον Αντώνιο τη στιγμή που ακούει τον αόρατο θίασο να απομακρύνεται από την πόλη και συνειδητοποιεί ότι ο προστάτης θεός του τον εγκαταλείπει. Η κρίσιμη εκείνη στιγμή που ο Αντώνιος αντιλαμβάνεται ότι η ήττα του είναι δεδομένη και ότι όλα όσα απέκτησε στη ζωή του και όλα όσα σχεδίαζε για το μέλλον του, φτάνουν στο τέλος τους, έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο Αντώνιος θα πρέπει να σεβαστεί τον εαυτό του και να μη φανεί λιπόψυχος. Αν ο Αντώνιος αρχίσει να παρακαλάει για τη ζωή του και αρχίσει να κλαίει, όπως θα έκανε ένας δειλός άνθρωπος, αυτό θα σήμαινε ότι πέρα από τις κτήσεις του και τα αξιώματά του, θα έχανε και κάτι πολύ πιο σημαντικό, θα έχανε την αξιοπρέπειά του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: