ΕΓΩ-ΕΣΥ ΚΑΙ Τ’ ΑΦΕΝΤΙΚΟ

• Στη λυπητερή ξέρεις την αλήθεια και θες παρέα: Εγώ (την) πληρώνω, εσύ (την) πληρώνεις. Αυτός (την) πληρώνει; 
• Μετά τις εκλογές όταν αποδεικνύεται ότι οι εκάστοτε κυβερνώντες προεκλογικά σε κορόιδεψαν βγάζεις την ουρά σου απ’ έξω και τα ρίχνεις στους άλλους: Εγώ τους ψήφισα; Εσύ τους ψήφισες, αυτός τους ψήφισε. 
• Στην παθητική (και κλαψερή φωνή) του «πληρώνειν» στο «πληρώνεσθαι» (;) τα πράγματα χειροτερεύουν με τρία ερωτηματικά: Εγώ πληρώνομαι; Εσύ πληρώνεσαι; Αυτός πληρώνεται; 
• Η ελπίδα είναι κοινή: Εγώ ελπίζω, εσύ ελπίζεις, αυτός (με το δίκιο του) ελπίζει. 
• Στο πήδημα το αφεντικό μας πηδάει, αλλά λέμε άλλο όνομα στη θέση του: Εγώ πηδάω; Εσύ πηδάς; Ο Τατσόπουλος πηδάει. 
• Μην πούμε για την παθητική φωνή: Εγώ πηδιέμαι, εσύ πηδιέσαι, αυτός βολεύεται.