11/10/12

Να πάτε στο Διάολο να ρωτήσετε αν πέθανα. Όχι σε συμβολαιογράφο


Θα τρέχω να πληρώνω συμβολαιογράφο για να καταλάβει το κράτος ότι παντρεύτηκα, γεννήθηκε παιδί μου ή πέθανε κάποιος συγγενής μου; Και δε φτάνει αυτό. Για οποιαδήποτε δημογραφική ή οικογενειακή μεταβολή, μου λένε, θα τρέχω.

Στο γάμο υπογράφω χαρτιά που κοινοποιούνται άμεσα στο αρμόδιο γραφείο του Δήμου κατοικίας μου. Από κει μπορεί να τα πάρει οποιαδήποτε υπηρεσία ή ο ίδιος ο Δήμος να τα στείλει σε όλες τις υπηρεσίες που πιθανόν οφείλουν να το γνωρίζουν.

Από πού κι ως πού να κάνω εγώ τον κλητήρα και αντί να πληρώνομαι θα πληρώνω κι από πάνω;

«Θα πληρώνετε συμβολαιογράφο», λένε, «…για να μην εισπράττονται συντάξεις νεκρών».

Τι λε, ρε δικέ μου; Κανείς νεκρός και να ήθελε δε μπορεί να κρυφτεί. Έτσι κι αλλιώς το πιστοποιητικό θανάτου φτάνει στο ληξιαρχείο. Από εκεί τσάμπα και μέσα σε 30 δευτερόλεπτα το αργότερο μπορεί ο υπάλληλος να στείλει ένα e-mail με αποδέκτες τα ασφαλιστικά ταμεία. Αμέσως το λαμβάνει το ασφαλιστικό ταμείο και ο εκεί υπάλληλος κάνει απλώς μία αναζήτηση στα μητρώα του ταμείου να δει αν ο νεκρός ή οι νεκροί τα ονόματα των οποίων παρέλαβε ήταν ασφαλισμένοι του. Τόσο απλό κι εύκολο, αλλά πρέπει να το κάνουμε σύνθετο και ακριβό, αφού εγώ θα το πληρώσω  κι αυτό.

Όσο για τη γέννηση, δε φτάνει, ρε μαλάκες, που το παιδί το κάνατε τεκμήριο, πρέπει τώρα με το καλημέρα να πληρώσω το χαράτσι σε συμβολαιογράφο για να αρχίσω να συνηθίζω;

Θα το κρύψω το παιδί που θα κάνω για να μην πληρώνω και για να μην πληρώνει αργότερα κι εκείνο. Μην πω καμιά μέρα ότι το κράτος ήξερε πολλά κι έπρεπε να πεθάνει. Βαρέθηκα.

Για περιπτώσεις σύμφωνου συμβίωσης ή διαζυγίου καλύτερα μη γράψω γιατί κυκλοφορούν κι εμφράγματα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: