Υποθηκευμένο ΜΕρκεΛΛΟΝ
ΜΕΡΚΕΛ: Ίσως δεν είναι αργά να πεθάνουμε τους Έλληνες.
Βαρέθηκα τους ισχυρισμούς ότι κάποιοι πολεμάνε την ύφεση και βοηθάνε την ανάπτυξη. Εντάξει, αλλά πώς ακριβώς γίνεται αυτό; Με κάποιο μεταφυσικό μυστήριο τρόπο ή με κάποιον συγκεκριμένο που δεν μαθαίνουμε; Μήπως όλα φτιάχνουν με μια συγκεκριμένη λέξη, το ΘΑ;
Παίρνουμε μέτρα που επιδεινώνουν την κρίση και έτσι ΘΑ έρθει ανάπτυξη. Είχαμε και το τρελό επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν σοφοί της οικονομίας όπως ο Γ. Παπακωνσταντίνου ότι και καλά πρέπει οπωσδήποτε η Ελλάδα να πιάσει πάτο, οπότε τι θα κάνει μετά; Θα ανέβει. Φοβερό! Ο Βενιζέλος μάλιστα που είχε και άλλη φαεινή ιδέα να γίνει κι αυτός σοφός της οικονομίας, ως υπουργός Οικονομικών πανηγύριζε κάποτε ότι πιάσαμε πάτο. Ευχαριστούμε που μας οδήγησες στον πάτο.
ΑΠΙΘΑΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ. Παίρνουμε μέτρα που μεγαλώνουν την ύφεση, γιατί έτσι ΘΑ καταπολεμηθεί η ύφεση. Μάλλον τη ρίχνουμε στο φιλότιμο. Παίρνουμε μέτρα που οδηγούν επιχειρήσεις σε κλείσιμο και κόσμο στο δρόμο, γιατί έτσι ΘΑ μειωθεί η ανεργία.
Κάτι πιο χειροπιαστό για το πώς θα λάβουν χώρα όλες αυτές οι κοσμοϊστορικές εξελίξεις δεν αποκαλύπτεται, προφανώς για να μη μας κλέψουν τις ιδέες οι Τούρκοι. Δυστυχώς δεν μας έκλεψαν τις ιδέες που βυθίζουν μια χώρα στην κόλαση. Από εθνική πλευρά δηλαδή τσάμπα τις εφαρμόσαμε.
Η κρίση, χαρακτηριστικό του οικονομικού μας συστήματος, η ανάπτυξη εξαίρεση ανάμεσα σε δύο κρίσεις. Όταν κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα τότε χρειάζεται το κράτος να έχει αυξημένο ρόλο, όχι αναγκαστικά ως επενδυτής, τουλάχιστον ως διαμορφωτής περιβάλλοντος κατάλληλου για επενδύσεις. Μεγαλύτερη κρατική ανάπτυξη είχαμε στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, για να ανορθωθούν τα κράτη της Ευρώπης. Δε βγήκε τότε κανένας μαλάκας να πει ότι για να ξεπεραστούν οι τραγικές συνέπειες του πολέμου πρέπει να μειωθεί το κράτος. Είναι αδύνατον να βγαίνουν σήμερα μαλάκες να λένε ότι με τη μείωση του (όχι μεγάλου) ελληνικού κράτους θα καταπολεμηθεί η ύφεση. Κάτι τέτοιο είναι πέραν πάσης επιστημονικής φαντασίας. Στην απίθανη Ελλάδα βρήκαν και τα κάνουν. Κανείς άλλος ηγέτης ευρωπαϊκής τουλάχιστον χώρας δεν θα δεχόταν αυτό το πείραμα σε τσίρκο. Λέμε κανείς, γιατί αν υπήρχε έστω και ένας ακόμα θα το είχαν κάνει και αλλού. Αυτή είναι η περήφανη Ελλάδα, αυτοί είναι οι περήφανοι Έλληνες που τα δέχονται.
Αναδιάρθρωση δε σημαίνει μείωση του κράτους, ειδικά όταν το ελληνικό είναι σε ποσοστό (δραστηριότητας) μικρότερο από το μέσο όρο της Ευρώπης και πολύ μικρότερο του Γερμανικού κράτους, όπου ο δημόσιος τομέας καλύπτει πάνω από 50% της οικονομίας αυτής της χώρας. Αυτό γίνεται στην οικονομικά πιο δυνατή και πιο ανεπτυγμένη χώρα της Ευρώπης. Γιατί δεν ακούμε κανέναν Γερμανό να ζητά μείωση του κράτους τους; Από την άλλη μήπως η μείωση του κράτους θα το κάνει πιο λογικό; Δηλαδή μειώνοντας το δημόσιο τομέα αυτομάτως θα καλυφθούν τα κενά σε κάποιες υπηρεσίες και θα σημειωθεί αποσυμφόρηση υπαλλήλων σε άλλες; Απολύοντας τους υπαλλήλους μιας κρατικής επιχείρησης καταργώντας την, αυτομάτως σε μία άλλη που διατηρείς θα μειωθούν ως διά μαγείας οι σπατάλες;
Το κράτος διαθέτει επιχειρήσεις κερδοφόρες και επιχειρήσεις ζημιογόνες. Πουλώντας τις ζημιογόνες ή τις κερδοφόρες έχει να κερδίσει το κράτος; Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν έχει να κερδίσει. Πουλώντας τις ζημιογόνες επιχειρήσεις του το κράτος απλώς μειώνει τα έξοδά του. Πουλώντας τις κερδοφόρες μειώνει τα κέρδη του, ενώ τα έσοδα από αυτές τις πωλήσεις θα τα ρίξει στη μαύρη τρύπα που διατηρεί κρατώντας τις ζημιογόνες. Μπορούσε απλώς μια κυβέρνηση να καταργήσει τις ζημιογόνες και να κρατήσει τις κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις. Αυτό όμως δεν το θέλει η Μέρκελ, έτσι δεν συζητιέται καν. Η λογική των σημερινών διαχειριστών του κράτους υπαγορεύει ότι καλό θα ήταν να πουλήσουμε τις ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις, αλλά δεν τις αγοράζει κανείς, άρα θα πουλήσουμε τις κερδοφόρες.
Όποιος πιστεύει ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα παρακαλείται να ενημερώσει το Θεό να το μάθει κι αυτός.
Συμφωνούμε με όσους λένε ότι έτσι ΘΑ φέρουν την ανάπτυξη. Κανονίζουν το ραντεβού και βρίσκεσαι στημένος στη γωνία. Αν βαρεθείς να περιμένεις και φύγεις ή αν πεθάνεις περιμένοντας τότε πάλι θα φταις εσύ. Σου είχαν ετοιμάσει καλύτερες μέρες, αλλά δεν περίμενες τα χρόνια.
Παίρνουμε μέτρα που επιδεινώνουν την κρίση και έτσι ΘΑ έρθει ανάπτυξη. Είχαμε και το τρελό επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν σοφοί της οικονομίας όπως ο Γ. Παπακωνσταντίνου ότι και καλά πρέπει οπωσδήποτε η Ελλάδα να πιάσει πάτο, οπότε τι θα κάνει μετά; Θα ανέβει. Φοβερό! Ο Βενιζέλος μάλιστα που είχε και άλλη φαεινή ιδέα να γίνει κι αυτός σοφός της οικονομίας, ως υπουργός Οικονομικών πανηγύριζε κάποτε ότι πιάσαμε πάτο. Ευχαριστούμε που μας οδήγησες στον πάτο.
ΑΠΙΘΑΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ. Παίρνουμε μέτρα που μεγαλώνουν την ύφεση, γιατί έτσι ΘΑ καταπολεμηθεί η ύφεση. Μάλλον τη ρίχνουμε στο φιλότιμο. Παίρνουμε μέτρα που οδηγούν επιχειρήσεις σε κλείσιμο και κόσμο στο δρόμο, γιατί έτσι ΘΑ μειωθεί η ανεργία.
Κάτι πιο χειροπιαστό για το πώς θα λάβουν χώρα όλες αυτές οι κοσμοϊστορικές εξελίξεις δεν αποκαλύπτεται, προφανώς για να μη μας κλέψουν τις ιδέες οι Τούρκοι. Δυστυχώς δεν μας έκλεψαν τις ιδέες που βυθίζουν μια χώρα στην κόλαση. Από εθνική πλευρά δηλαδή τσάμπα τις εφαρμόσαμε.
Η κρίση, χαρακτηριστικό του οικονομικού μας συστήματος, η ανάπτυξη εξαίρεση ανάμεσα σε δύο κρίσεις. Όταν κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα τότε χρειάζεται το κράτος να έχει αυξημένο ρόλο, όχι αναγκαστικά ως επενδυτής, τουλάχιστον ως διαμορφωτής περιβάλλοντος κατάλληλου για επενδύσεις. Μεγαλύτερη κρατική ανάπτυξη είχαμε στο τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, για να ανορθωθούν τα κράτη της Ευρώπης. Δε βγήκε τότε κανένας μαλάκας να πει ότι για να ξεπεραστούν οι τραγικές συνέπειες του πολέμου πρέπει να μειωθεί το κράτος. Είναι αδύνατον να βγαίνουν σήμερα μαλάκες να λένε ότι με τη μείωση του (όχι μεγάλου) ελληνικού κράτους θα καταπολεμηθεί η ύφεση. Κάτι τέτοιο είναι πέραν πάσης επιστημονικής φαντασίας. Στην απίθανη Ελλάδα βρήκαν και τα κάνουν. Κανείς άλλος ηγέτης ευρωπαϊκής τουλάχιστον χώρας δεν θα δεχόταν αυτό το πείραμα σε τσίρκο. Λέμε κανείς, γιατί αν υπήρχε έστω και ένας ακόμα θα το είχαν κάνει και αλλού. Αυτή είναι η περήφανη Ελλάδα, αυτοί είναι οι περήφανοι Έλληνες που τα δέχονται.
Αναδιάρθρωση δε σημαίνει μείωση του κράτους, ειδικά όταν το ελληνικό είναι σε ποσοστό (δραστηριότητας) μικρότερο από το μέσο όρο της Ευρώπης και πολύ μικρότερο του Γερμανικού κράτους, όπου ο δημόσιος τομέας καλύπτει πάνω από 50% της οικονομίας αυτής της χώρας. Αυτό γίνεται στην οικονομικά πιο δυνατή και πιο ανεπτυγμένη χώρα της Ευρώπης. Γιατί δεν ακούμε κανέναν Γερμανό να ζητά μείωση του κράτους τους; Από την άλλη μήπως η μείωση του κράτους θα το κάνει πιο λογικό; Δηλαδή μειώνοντας το δημόσιο τομέα αυτομάτως θα καλυφθούν τα κενά σε κάποιες υπηρεσίες και θα σημειωθεί αποσυμφόρηση υπαλλήλων σε άλλες; Απολύοντας τους υπαλλήλους μιας κρατικής επιχείρησης καταργώντας την, αυτομάτως σε μία άλλη που διατηρείς θα μειωθούν ως διά μαγείας οι σπατάλες;
Το κράτος διαθέτει επιχειρήσεις κερδοφόρες και επιχειρήσεις ζημιογόνες. Πουλώντας τις ζημιογόνες ή τις κερδοφόρες έχει να κερδίσει το κράτος; Σε καμία από τις δύο περιπτώσεις δεν έχει να κερδίσει. Πουλώντας τις ζημιογόνες επιχειρήσεις του το κράτος απλώς μειώνει τα έξοδά του. Πουλώντας τις κερδοφόρες μειώνει τα κέρδη του, ενώ τα έσοδα από αυτές τις πωλήσεις θα τα ρίξει στη μαύρη τρύπα που διατηρεί κρατώντας τις ζημιογόνες. Μπορούσε απλώς μια κυβέρνηση να καταργήσει τις ζημιογόνες και να κρατήσει τις κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις. Αυτό όμως δεν το θέλει η Μέρκελ, έτσι δεν συζητιέται καν. Η λογική των σημερινών διαχειριστών του κράτους υπαγορεύει ότι καλό θα ήταν να πουλήσουμε τις ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις, αλλά δεν τις αγοράζει κανείς, άρα θα πουλήσουμε τις κερδοφόρες.
Όποιος πιστεύει ότι δεν γίνονται τέτοια πράγματα παρακαλείται να ενημερώσει το Θεό να το μάθει κι αυτός.
Συμφωνούμε με όσους λένε ότι έτσι ΘΑ φέρουν την ανάπτυξη. Κανονίζουν το ραντεβού και βρίσκεσαι στημένος στη γωνία. Αν βαρεθείς να περιμένεις και φύγεις ή αν πεθάνεις περιμένοντας τότε πάλι θα φταις εσύ. Σου είχαν ετοιμάσει καλύτερες μέρες, αλλά δεν περίμενες τα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου